Moreel en intern kompas

nieuwsbrief agroactualiteiten maart-april 2022

De afgelopen jaren sluipt er bij mij een gevoel binnen, dat ik moreel en intern moeilijk kan plaatsen. Dit heeft vooral te maken met wat mensen soms doen. Een voorbeeld: Marc Overmars, directeur voetbalzaken bij Ajax gaat over de schreef. Hij stuurde grensoverschrijdende berichten naar meerdere vrouwelijke collega’s. Dit is al het eerste dat ik niet echt kan plaatsen. Waarom doe je dit? Maar los van dit feit, wordt het eigenlijk nog veel erger. Hij moet daarna eerst nog intern bij Ajax overtuigd worden dat hij veel te ver is gegaan, want hij snapte werkelijk zelf niet het probleem. Dat wordt na 4 weken ook duidelijk, wanneer hij een overeenkomst ondertekend bij FC Antwerp als sportief directeur.

In mijn optiek is hij volledig zijn morele en interne kompas kwijt. Dit doet me denken aan het volgende: Zo rond de tijd van de Tweede Wereldoorlog ontsnapte er een Ghurka soldaat uit een Japanse gevangenis in het zuiden van Birma (tegenwoordig: Myanmar). Dwars door de jungle trok hij in zijn eentje naar de vrijheid, bijna 1000 km, waar hij vijf maanden over deed. Nooit vroeg hij de weg, maar hij raakte die ook niet kwijt. Enerzijds omdat hij geen Birmees sprak en anderzijds omdat hij alle Birmezen als verraders beschouwde. Hij had wel een goede kaart, die hij bij aankomst in India aan de inlichtingendiensten liet zien. Ze wilden alles weten over zijn tocht. Met potlood had hij op de kaart precies aangegeven langs welke wegen hij gewandeld had, bij welke splitsingen hij afgeslagen was en welke rivieren hij over had moeten steken. De kaart had hem enorm geholpen. De officieren van de inlichtingendiensten vonden de kaart niet zo handig, want het was … een stratenkaart van Londen.

Nu denkt u: ‘huh?’, en dan ‘maar hoe heeft ‘ie dat dan gedaan?’ en ‘dan heb je toch door dat de kaart niet klopt’, en…

Voor mij gaat dit verhaal niet over een goede kaart, maar vooral op het interne kompas, dat eigenlijk veel belangrijker is dan een goede kaart. Kijkende naar sommige gesprekken, overleggen, bijeenkomsten, discussies, twitterberichten of omgangsvormen mis ik dit soms.

Wanneer een bank van een klant af wil, stuurt hij volledig op zijn regels (kaart), maar mis ik het morele interne kompas bij zo’n gesprek. Ook bij subsidieaanvragen, regels van de overheid, bedrijfsovernames, discussie over stikstof gaat het vooral, in mijn optiek, of het moreel verantwoordelijk is wat partijen doen.  Ergens recht op hebben of gelijk in krijgen is iets anders dan of je het moreel verantwoordelijk kunt noemen. Overal worden bij bedrijven en overheden kerstbomen van integriteitsregels opgesteld, maar hoe meer ze worden opgesteld, hoe verder men ervan af dwaalt.

Mijn advies: Zorg dat u uw interne en morele kompas niet kwijtraakt. Dat doet u niet met het opstellen van regeltjes binnen uw onderneming, maar met open, respectvolle en eerlijke gesprekken naar elkaar toe. Daarbij heeft u niets aan mensen die het altijd met u eens zijn, maar moet u ook gesprekken hebben waarbij soms elkaar de spiegel wordt voorhouden.

“De morele mens houdt van zijn ziel, de gewone van zijn bezit”

                                                                                  Confucius

Met vriendelijke groet,

D&U Advies B.V. – Herman Hofstee en Klaas Jan Janssen

Herman