AgroActualiteiten december 2023
Over 100 jaar zijn we allemaal dood
Zaterdag 22 september 2023 om 6 uur in de ochtend ben ik aan het hardlopen langs de Yarra rivier in Melbourne. Deze stad uitlopen gaat me vandaag zeker niet lukken, daar de stad een oppervlakte heeft van bijna 10.000 vierkante kilometer en ik in het centrum van de stad zit. Hardlopen zorgt er bij mij voor dat ik op en top kan genieten van de omgeving. Daarbij kan ik ook veel dingen tijdens het hardlopen voor mijzelf op zijn plek zetten en relativeren. We hebben soms het gevoel dat we voor ons werk onmisbaar zijn, maar dat is natuurlijk niet zo. Dat geldt ook zeker voor mijn persoon. Vaak moet ik dan denken aan een liedje van Harry Jekkers:
Het leven is tijdelijk en de dood is onvermijdelijk
Maar stel dat je niet dood kon gaan
Dan had je stomweg niet bestaan
Wees blij dus dat je straks mag sterven
En laat het je leven niet bederven
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood
Zo nu ook tijdens mijn duurloopje en met een glimlach draai ik bij het Rod Laver Arena om, waarna ik verderop stroomafwaarts op de Yarra rivier een kanovaarder zie gaan. Rustig kanoënde hij voor me uit, waarbij de waterstroom bepaalde hoe hij over de rivier gaat. Hij typeerde precies wat ik de afgelopen dagen ook ervaarde in gesprekken met Nederlanders die waren geëmigreerd naar Australië en hier een landbouwbedrijf zijn gestart (melkveehouderij of akkerbouw).
Vanouds denken we dat de mens een autonome auteur is van zijn eigen leven. Bij elke keuze waarvoor hij moet kiezen denken we dat die kalm en weloverwogen wordt bepaald. Dat is een mooi en geruststellend beeld. Maar helaas klopt het maar ten dele. Vaak blijkt juist dat we dit laten bepalen door een resultante van verschillende factoren in onze omgeving.
De mens is als de kanovaarder op de Yarra rivier. Hij wordt meegevoerd op een continue stroom van stimuli in zijn fysieke en sociale omgeving, die vaak onbewust zijn gedrag beïnvloeden. Natuurlijk is het wel mogelijk om de koers enigermate bij te sturen, zeker voor de geoefender kanovaarder, maar de mogelijkheden daartoe zijn begrensd. Hoe groter de vermoeidheid, hoe meer de loop van het water bepaalt waar hij uitkomt. Als adviseur ben je dus vaak maar één van de vele factoren die worden meegenomen in een beslissing van een ondernemer. We voelen ons als adviseur belangrijk, maar de ondernemer moet zich uiteindelijk ook prima zonder ons kunnen redden. Wanneer dat slaagt hebben wij onze doelstelling als D&U Advies namelijk bereikt. Wij zijn absoluut niet onmisbaar!
De Nederlanders die ik die week gesproken had, hebben dus ook door vele factoren gekozen voor emigratie naar Australië om hier een bedrijf te starten. Hierbij bleek voor mij al vrij snel dat de adviseur van ondergeschikt belang is geweest.
Wanneer ik na mijn loopje die ochtend bij mijn ex-zwager Dirk in zijn boekenkast neus, tref ik een boek van de Australische palliatieve verpleegkundige Bonnie Ware aan. Zij verzorgt mensen op hun sterfbed en schreef het boek ‘The Top Five Regrets of the Dying’. De vijf punten waar mensen op hun sterfbed het meeste spijt van hadden. Op de bank zittende hoor ik op de achtergrond een lied van Sean Rowe, “To leave something behind” en zie ik de vijf punten kort onder elkaar staan. Ze zijn soms zo herkenbaar:
- Had ik maar mijn leven op mijn eigen manier geleid, niet het leven dat anderen van me verwachtten of wilden;
- Had ik maar niet zo veel gewerkt;
- Had ik mijn gevoelens maar vaker getoond;
- Had ik mijn vrienden maar meer gekoesterd;
- Had ik mezelf maar meer toegestaan om gelukkig te zijn.
Naast dat wij u een mooi 2024 wensen, hopen we ook dat u deze 5 punten in uw achterhoofd meeneemt. Wellicht geven we hiermee een lichte sturing aan u als de kanovaarder op een rivier.
Fijne feestdagen met u familie, dierbaren en vrienden.
Met vriendelijke groet,
d&u advies B.V. – Klaas Jan Janssen, Björn Schutter, Rick Noordam en Herman Hofstee